Onze opa van vaders kant was kennelijk een ondernemende persoon. Hij opende reeds op jonge leeftijd <REF> zijn eigen fietsenwinkel. Dat was toe nog een fietsenwinkel waar men niet alleen verkocht en repareerde, er werden ook nieuwe maatwerk fietsen en bakfietsen gebouwd. De winkel werd opgericht in Beverwijk in een pand aan de Koningstraat aldaar. Het pand huisvestte eerder schildersbedrijf De Wolf dat verhuisde naar de Alkmaarseweg. Opa en oma begonnen samen de fietsenwinkel en woonden achter de zaak.

Opa:

Opa woonde in haarlem en was als leering begonnen bij een fietsenmaker aldaar. Later kwam hij naar Beverwijk en begon een eigen (kleine) fietsenzaak aan de Romerkerkweg Het is annemelijk dat daar hij zijn start kapitaal voor de grotere zaak aan de Koningstraat verdient heeft. Later kocht hij het pand aan de Koningstraat. Er is een foto van mijn vader als ongeveer zes-jarige met een klein fietsje dat opa voor hem gebouwd had. Dus opa beschikte zeker over een flinke dosis ambachtelijke kennis.

Hij bouwde ook bakfietsen voor Beverwijkse ondernemers zoals voor de bakker en anderen die in die tijd nog aan huis bezordgen. Daarbij had hij een samenwerkingsverband met een timmerbedrijf <REF> dat de houten bak timmerde. Opa bouwde het frame met alles war eraan zit, het timmerbedrijd leverde de bak volgens specificaties en opa leverde de complete bakfiets. De latere opvolger Hennie werkte voor bakfietsen samen met Gruteke, een timmerman die zijn werkplaats aan het begin van de Spoorsingel had.

De zaak was al vroeg dealer van het kwaliteits fietsenmerk Gazelle. In die tijd kreeg je als dealer een regio toegewezen waarin je het alleenrecht op verkoop en reparatie <REF> had. Gazelle maakte geen goedkope fietsen, dus er mag verondersteld worden dat niet iedereen zomaar even dealer van het merk kon worden <REF>.

Gedurende een tijd <REF> werden er ook motorfietsen verkocht. Opa was dealer voor het merk Oostenrijkse Puch dat in die tijd, de jaren 50, voornamelijk lichtere tweetakt motorfietsen produceerde. Op reed uiteraard zelf altijd een Puch motorfiets, en de afdankertjes of inruilers gingen onder andere naar mijn vader.

Ook was hij dealer voor het Duitse merk NSU, waarvan hij de motorfietsen en ook de brommers van verkocht. De overage bromfietsmerken waarvan de firma ook dealer van was waren Sparta, Berini, Gazelle en natuurlijk Puch.

Aardig te weten dat toen de Nederlandse overheid in 1927 het rijbewijsexamen invoerde stond men voor een probleem hoe te beginnen met de bestuurders die al reden. Er werd besloten alle handelaren van auto’s en motorfietsen te voorzien van een rijbewijs. Deze werden inmiddles verondersteld de nodige verkeers ervaring met hun eigen voetruigen te hebben opedaan om een rijbewijs te rechtvaardigen! Opa kreeg dan ook een rijbewijs voor motorfiets (A), alsmede voor auto (B). Hij had nooit een auto gehad, of bestuurd, dus toen hij later een Dafje overwoog werden er eerst wat lessen genomen. Naar verluidt, nam opa rijlessen todat de rijschoolhouder aankondigde dat hij goed genoeg reed en het rijexamen kon worden aangevraagd. Daarop liet opa zijn rijbewijs zien en stopte met lessen.

Oma:

Ondertussen zal oma zeker niet stil. Als je voor de etalage stond was de gehele linkerkant van de etalage voor haar kinderwagen verkoop Dit was oma’s domein.

Zij verkocht o.a. het toenmalige top merk onder de kinderwagens, “Van Delft”. Zij ging eens per jaar naar de fabriek om de nieuwe modelen te bekijken en bestellingen te doen.

Ome Hennie:

Opa en oma’s oudste zoon Hennie nam de fietsenwinkel over nadat opa met pensioen ging. Dit was in 19?? <ref>. Zelf herinner ik me de bezoekjes op zaterdagen bij opa en oma die inmiddels in het pand naast de winkel woonden. We keken altijd even bij ome Hennie in de werkplaats van de winkel. Daar trof je ook vaak opa aan, met een dikke cigaar. Met een beetje geluk kregen we allemaal een dubbeltje om bij de Jamin winkel op de Bree’ een ijsje te scoren.

Overigens was het toen gedaan met de verkoop van kinderwagens.

Ome Hennie was jarenlang lid van de Beverwijkse vrijwillige brandweer. Dat betekende acuut uitrukken bij noodgevallen. In een werkkast was een telefoon gemonteerd om de brandweermannen te waarschuwen. In die tijd had nog niet iedereen telefoon. Deze telefoon werd elke woensdagmiddag getest. Hij ging dan over en moest worden opgenomen met ‘volley-bal, volley-bal’. Deze sport was kennelijk een populair tijdsverdrijf van de brandweerlui!

Cock:

Na Hennie nam Cock de winkel en werkplaats over. Hij was als jonge jongen van de ambachtschool <REF> eerst begonnen  bij de Volkswagen dealer aan het Hilbersplein. Daarna stapte hij over op de fietsen bij van Doorin. Hij heeft er uiteindelijk de rest van zijn carriere gewerkt. Wat ik herkende was dat als je de winkel bezocht, je er vaak ome Hennie in de werkplaats aantrof terwijl Cock bezig was met een fiets – het was een beetje als een deja-vu als eerder met opa.

Kenmerkend voor zowel ome Hennie als Cock was dat er niets veranderde in de werkplaats en winkel. Wellicht een likje verf, maar geen drastische veranderingen van interieur, exterieur och concept. Er werden geen fietsen meer gebouwd, maar ze repareerden alles zelf en verkochten nog steeds kwaliteits fietsen op maat en met de hardware die je wilde.

Als kind was ik altijd onder de indruk van de pneumatiusche lift in de werkplaats. Dat waren twee haken die aan staalkables aan het plafond hingen. Met een lichte draai aan een kraan gingen ze moeiteloos met een te repareren fiets omhoog en na de reparatie weer omlaag.

Onder Cock bestond de fietsenwinkel 100 jaar. Ik weet niet of en hoe dit gevierd is, maar er was zeker een artikel in Dagblad kennemerland over dit heugelijke feit.

Daarna:

In 2010 werd de zaak om gezondheids redenen verkocht. De nieuwe eigenaar behield het pand en – gelukkig – ook de naam – alhoewel de “H” van de originele firma naam (H. van Doorn) gesneuveld is bij de overdracht. Het idee was een kwaliteits fietsenwinkel de runnen, met de directe verkoop van fietsen aan de klant. Terug kijkend past dit uitstekend bij het oorspronkelijke idee van opa. Ik denk dat hij er vandaag trots op zou zijn.

Ik ben na de verkoop nog af en toe wezen kijken bij de winkel – toen nog steeds op de Koningstraat. Ik trof dan altijd een herkenbaar milieu aan: de kleine werkplaats met nog altijd de pneumatische lift, de gereedschappen aan de muur, en de oude Prutex <REF> test installatie voor het testen van bromfiets onstekingen zoals o.a. condensatoren.

Dat dit concept ook vandaag nog steeds aanslaat blijkt uit het feit dat er inmiddels een keten van maar liefst drie fietsenwinkels onder dezelfde naam is: in Beverwijk, in Heemskerk (weer terug!), en in de Velserbroek. Kennelijk wordt een ouderwetse fietsenwinkel met persoonlijke service nog steeds geapprecieerd!

Natuurlijk is er een ook webshop, maar de persoonlijke service in de winkel is nog steeds belangrijk! Tegenwwoordig levert de fietsenwinkel services die vroeger niet bestonden: leasing en zadelmeting. Maar ook nog steeds verkoop, reparatie, en onderhoud.

Ik ben best trots op de eerdere Van Doorns en natuurlijk ook op Cock die dit mogelijk maakten, en de nieuwe eigenaar kan mijns inziens trots zijn op het sindsdien gedane werk en de gemaakte keuzes! Ik hoop dat de zaak en de naam nog lang blijven bestaan.

Het pand:

De oorsprong van het pand aan de Koninsgstraat was nog lang zichtbaar aan de verfvlekken op de vloer van de zolder in de werkplaats. Aannemelijk is dat deze ook vandaag nog steeds zichtbaar zijn.

Gedurende de tweede wereld oorlog was Hennie volwassen – ouder dan 17 – en daarmee oproepbaar voor arbeitsinsats voor de Duitse bezetter. Mijn vader werd in 1943 volwassen een daarmee ook oproepbaar. Er werden regelmatig razzia’s gehouden waarbij mannen werden opgepakt om in Duitsland te gaan werken binnen de oorlogs industrie. Onder de werkplaats en een gedeelte van de winkel zat een kelder. In het begin van de oorlog werd hierin een muurtje gemetseld dat een kleine ruimte vormde die niet vanaf de rest van de kelder toegankelijk was. Een luik in een kelder kast gaf toegang tot deze ruimte. Hierin verscholen de jongens Van Doorn zich als er een razzia gehouden werd. Het luik kon vanuit de kelder worden afgesloten.

Curiosa:

• Opa’s broer Willem van Doorn had in Heemskerk een fietsenwinkel. Deze was gevestigd aan de Anna de Renessestraat, wat vandaag het Nielenplein heet, in een van de oude huisjes met uitzicht op de Hervormde Kerk aan de Kerkweg. Deze  huisjes werden in begin jaren 70 afgebroken voor een modernisering van het centrum van het dorp.
• Als je twee rechterhanden hebt en een baan als fietsenmaker ambieert, dan is men bij Fietsen winkel Van Doorn op zoek naar jou! Meld je bij de winkel!

Paul
Sweden
2025-11
——————————————————————————————————————————

Bronnen:

• H.M. van Doorn
• Emiel <REF>
• Familie Van Doorn
• De Heemskerkse Historische Kring (HKH)
• https://fietsenwinkelvandoorn.nl/over_vandoorn
• https://nl.wikipedia.org/wiki/Rijbewijs

Open uitnodiging:

Bij deze nodig ik iedereen die dit leest aan om bij te dragen aan het bovenstaande. Heb je nog leuke herinneringen of feitjes over de winkel of de uitbaters ervan, laat het weten! Zie de ‘Comment’ link beneden op deze bladzijde. Is het interessant, dan plaats ik het graag hierboven.

#vandoorn #fietsenwinkelvandoorn #beverwijk #heemskerk #velserbroek #gazelle #gazellefietsen #fietsen