Een nieuw boek!

Dit keer werkelijk iets heel anders…

…een erg persoonlijk boek deze keer, en bovendien in het Nederlands – al mijn eerdere boeken waren in het Engels, of daaruit door mij vertaald.

Het schrijven in wat voor mij mijn moedertaal is zou me, in theorie althans, goed af moeten gaan. Ik ben immers in nederland geboren en getogen en verliet het land pas op 37 jarige leeftijd.

Dit is echter niet het geval, of althans, dat gaat met moeite. De reden is dat lange verblijf in het buitenland en minder interactie met de Nederlandse taal. Binnen mijn werk waren de voertalen altijd Zweeds en Engels. Met name de zinsopbouw in deze talen wijkt op vele punten af van wat we in het Nederlands gewend zijn. We spreken thuis natuurlijk Nederlands en Zweeds, maar dat is kennelijk niet hetzelfde als het wonen in Nederland.

Gelukkig heb ik altijd hulp van mijn trouwe contentbijdrager Eef die de grootste fouten eruit haalde. Mijn Nederlands beschreef hij als dat er ‘…een zekere charme uitgaat van de soms wat ‘onhandige’ synthesen…’ en bovendien ‘…in intellectueel opzicht lijdt het verhaal er totaal niet onder…‘. Tenslotte, dat de tekst is voorzien van de ‘…vertrouwde – en plezierige – stijl van de uitvoerige decorschets…‘.

Stijl:
Zoals gebruikelijk schrijf ik een verhaal dat ik zelf graag zou willen lezen, en wat mij betreft is dat deze keer weer goed gelukt. Wat U er als lezer van vindt weet ik echter niet. Ik zou zeggen, lees en laat me het weten!

Titel:

Kaddisj voor mijn ouders – De ontdekking van de ouderdom

De cover:

Voorwoord:

Eind 2022 overleed mijn moeder – Ma. Mijn vader was haar al meer dan dertig jaar eerder voorgegaan. Ma had in haar jonge jaren geen opleiding gevolgd en ze had geen carrière nagestreefd, maar het gebrek aan deze zaken was niet merkbaar. Haar interesse in familie, reizen, en cultuur waren haar leven. Was ze voor Pa overleed altijd samen met hem, daarna pakte ze zelf de draad op en bereisde de wereld, bezocht musea, schilderde, en hield contact met haar enorme vriendenkring, haar kinderen en kleinkinderen. In mijn ogen, en die van vele anderen, was mijn moeder een bijzonder mens.

Helaas kenmerkte verminderde mogelijkheden tot communicatie haar laatste jaren. De achteruitgang van haar woordenschat en spraak waren voor haar erg moeilijk en leidde haar tot eenzaamheid – iets nieuws voor haar en iets waar ze erg slecht tegen bleek te kunnen.

Onze relatie op afstand – wij wonen in Zweden – en de korte bezoekjes aan Nederland boden de laatste jaren steeds minder de mogelijkheid belangrijke dingen met haar te bespreken. Onze eerdere regelmatige gesprekken per telefoon ging al helemaal niet meer. Merkwaardig genoeg leverde een telefoon app een grote bijdrage het regelmatige contact tussen ons te onderhouden.

Koop:
Het boek is in principe af. Er moeten alleen nog even wat vouwtjes worden gladgestreken, de bekende laatste loodjes… En daarna moet het nog worden gepubliceerd. Naar verluidt binnenkort als paperback en eboek…

 

Paul
Januari 2025